آرشیو

خودش را به خواب زد، همه را هم خواباند، آسمان. روز بعد، رد کفش‌هایت روی برف می‌رقصید و من چه خوب می‌دانستم قواره‌ی گام‌هایت را. +برف، یک‌جور راز است، یک یادگاری. و چقدر دوست داشتنی می‌شود، زمینی بودن، وقتی رازی پشت هر برف، تو را به انتظار است.