آرشیو

به اشتباه نگاشته‌اند شناسنامه‌ام را؛ میلاد من، نسب از بهاری دارد که آغازش ز توست. و موطنم، شهری‌ست که عطر نفس‌هایت را می‌پراکند. من از هوای تویی دم می‌گیرم که چشمانت، طلوع خورشید را نوید می‌دهدم... مست‌گویی نیست! نوشتن از دست‌هایت و رج زدن واژه‌ها، به لبخندهایی شیرین. +چیزی ورای نام و نشان است آدمی؛ احساس و عاطفه و عشق، سندِ هستِ وجود است.