ت مثل تهِ خط
جمعه, ۳ آذر ۱۳۹۱، ۱۲:۱۷ ق.ظ
پایانِ هر "گزاره" ای نقطه نیست؛ سطرهای بعدی، همیشه در انتظارِ نوشتهشدن میمانند. حتی اگر به فاصلهی سالها، دستنوشتههایت به طول بیانجامد. این قلم، جوهرش خشکشدنی نیست، اگر فقط کمی احساس اضافهاش کنی. زندگی، جریانِ مداومِ تازههاست. همیشه سهمی از غافلگیری برایت قائل است. و سطرِ آخر... انتخابِ چگونگیاش با توست. زیبایی و جاودانگی، و یا تلخی و بر باد رفتگی. نتیجه، از عنوان هم خواندنیتر است، پس زیبا قلم بزن واژههایت را...
۹۱/۰۹/۰۳