آرشیو

۱) هرقدر هم که بی‌خیال باشم و آرام و آسوده، ذوقی که دستانم از نوشتنِ نامت می‌برند را منکر نمی‌شوم.

۲) هوای ابری و نم‌نمِ باران هنوز هم دونفره است. در نبودت، دستانِ خیالت سرانگشتانم را به بازی می‌گیرند و من، دلتنگ می‌شوم برای رنگین‌کمانی که چشمانِ تو منشورش بود.  پ.ن: بی‌خوابی که گریبان‌گیر شود، حاصلش واژه‌پراکنی‌هاییست که هیچ‌کدام به حس و حالت نمی‌خورد، اما بهتر از هیچ است.