آرشیو

اینقدری که عادت کرده‌ایم همه‌چیز را دسته‌بندی کنیم و ستاره و ضربدر بنشانیم تنگشان، به بدترین سوالی که می‌شود از یک عدد آدمِ گرفته و دلتنگ پرسید رسیده‌ام. "چه خبر؟" زجر بزرگی‌ست وقتی نمی‌توانی مثل جودی اَبوت موهایت را از دو طرف بکشی و صدایت را بی‌اندازی روی سرت و اخبار دلت را هوار کنی، عوضش مجبوری همان آدم لبخندروی آرامِ همیشه‌ساکت باشی و خیلی شیک و مردم‌پسند شانه‌ای بالا بی‌اندازی و بگویی هیچ. که خود به خود آدم گردنش هم به سویی کج می‌شود و قیافه‌اش بیشتر معصوم می‌شود مثلا. اما خب منی که از حال خودِ درونم خبر دارم و دست و پا زدن‌هایش را می‌بینم، می‌گویم: مفلوک!