آرشیو

قرار بود مرا جاده با تو جور کند، نه اینکه از تو مرا لحظه‌لحظه دور کند! تو بی‌من آمده بودی ولی قرار نبود، از این مسیر فقط یک نفر عبور کند. "دچار آبی دریای بیکران"ام و عشق، خدا کند که مرا ماهی صبور کند! نَمی از این همه باران در آسمان تو نیست، مگر به فکر من این ابر‌ها خطور کند! ببین! من از دل تاریک غار تنهایی، گریختم که مرا نور عشق کور کند. بس است هرچه کشیدم! دلم نمی‌خواهد، کتاب خاطره‌ام را کسی قطور کند. دوباره از دل تنگم قطار می‌گذرد، که کوه عشق مرا خالی از غرور کند. قطار می‌گذرد تا هزار خاطره را، بیاورد جلوی چشمم و مرور کند. چقدر جاده حقیر است! شاید آمدنت، من و تو را بیش از اینکه هست دور کند. "آرش فرزام‌صفت"

+ می‌دونین آبروی جاده کی رفت؟! وقتی یکی به یکی گفت: راه باز و جاده دراز...