آرشیو

آرامشم دلیل بر این نیست راحتم، بدتر شده‌ست بعد تو جایِ جراحتم. گردن نبود گردنه‌ی برف‌گیر بود، جایی نمانده بود برای نزاکتم. یادش به‌خیر عشق، دو چشمش دولول بود، در برف می‌دوید گوزن محبتم. من یک شکارِ زخمی پابسته پیش تو، تیر خلاصِ چشم تو می‌کرد راحتم. با رفتنِ تو جان غزل‌ها به لب رسید، دیگر نمی‌نشست کسی پای صحبتم. شلاق غم به صورتِ ابیات می‌خورد، دیرینه است با غزل و غم رفاقتم. صادق فغانی آهنگر