آرشیو

عصرِ جاهلی گذشته، روشنفکران‌مان می‌گویند و همه هم سخت باورش داریم. به دلِ جامعه که می‌زنی اما، مثالِ نقض می‌شود بر باورت. بُت ساخته‌ایم از هرآنچه ما را نفعی دارد و خاک کرده‌ایم تمام انسانیت را. به تمدنی چندهزارساله مغروریم، فرهنگی که خاک‌خورده لابه‌لایِ تاریخ و جز چند حرفِ ثقیل چیزی نمانده اَزَش. گفتند آریایی‌ها خدای احساس‎اند، دلسوز و مهربان و همیشه رفیق. قرن بیست‌ویکم است و پشتِ هر لبخند باید نگرانِ خنجری آخته باشی. درد دارد که این‌چنین زمین‌خوردن‌ها را ببینی و دَم نزنی. مصداقِ شاعر شده‌ایم که پیش‌تر گفتمان: به کجا چنین شتابان...؟!