آرشیو

تکیه‌زده بر نرده‌های ایستگاه، روان‌شدنِ احساس را به دوردست نظاره می‌کنم. همیشه پای غرور که وسط آید، حساب‌کتاب می‌کنی که چندچند بدهکاری و از عشق، بستانکار... کاش چِکِ عاطفه، هیچ‌گاه برگشت نخورد.