آرشیو

دو شب متوالی‌ست که خواب یکی از استادهایم را می‌بینم. سر کلاس طرحش نشسته‌ام و مشغول کارهایم هستم که هربار با آن صورت سرد و یخی‌اش نگاهم می‌کند و می‌فهمم که هنوز هم کارم را قبول ندارد. راستش نگران امشبم، اگر قرار باشد باز هم با آن پوزخندهای گوشه‌ی لبش بنشیند روبه‌رویم و نطق کند، دوست دارم دستِ کم توی خواب یک مشت حواله‌ی چانه‌اش کنم. یعنی ممکن است؟!