3) ما در این جهان به سر نمی‌بریم، جهان در درون ماست.
پنجشنبه, ۶ اسفند ۱۳۹۴، ۰۷:۵۲ ق.ظ
فصل سوم: جهانی در درون ما
هرچه می‌بینیم و هرچه احساس می‌کنیم در درون خودمان نیز وجود دارد. اگر خودمان صفت خاصی را نداشته باشیم چطور می‌توانیم آن را در دیگران تشخیص بدهیم. اگر تحت تاثیر شجاعت و امید کسی قرار گرفته‌ایم، این بازتاب شجاعت و امید درونی خودمان است.
هیچ‌وقت در مورد کسی قضاوت نکنید مگر آن‌که شرایطی دقیقا مساوی با او داشته باشید.
تا زمانی که خودمان را جهان کوچکی از کل هستی ندانیم، همانند یک آدم منزوی و گوشه‌نشین زندگی خواهیم کرد و به‌جای یافتن پاسخ‌ها در درونمان، به بیرون چشم می‌دوزیم و در مورد خوب و بد دیگران به قضاوت می‌پردازیم. دچار این توهم می‌شویم که رابطه‌ای بین ما و دیگران وجود ندارد. پشت نقاب خود پنهان می‌شویم و احساس امنیت می‌کنیم. اما اگر تمامی هستی را در دورن خویش پذیرا باشیم، عظمت و کمال نسل بشر را درک خواهیم کرد.
طبق قانون معنوی، طبیعت همیشه ما را به پذیرش تمامیت وجودمان سوق می‌دهد. همیشه آدم‌ها و چیزهایی را جذب می‌کنیم که آینه‌ی تمام نمای ابعاد سرکوب شده‌مان هستند.
تمام ابعاد وجودمان را باید بشناسیم و دوست بداریم. اگر خودمان نمی‌خواهیم به خویشتن عشق بورزیم چطور از جهان توقع داریم که ما را دوست داشته باشد؟ "نیمه تاریک وجود - دبی فورد"
۹۴/۱۲/۰۶