آرشیو

من این گذار را باور ندارم. ساعت‌های زندگی را مگر چند سال جلو کشیده‌اند که تو یک‌شبه تا به آسمان‌ها قد کشیدی؟ به خواب کهف رفته‌ام انگار! زمین می‌چرخد و توالی این شبانه‌روزهای بی‌حساب را مانده‌ام چگونه شماره کنم. خواب می‌بینم و میان روزهای بعید، سر می‌کنم. خواب می‌بینم و بر من مشتبه شده‌ست که وقت را کم می‌آورم. وقت را کم می‌آورم و کسی چه می‌داند 365 روز، 4.16 درصد از عمر من است و گذار ثانیه‌ایست میان پلک‌هایت.