تَک
يكشنبه, ۱۲ شهریور ۱۳۹۱، ۰۷:۵۷ ب.ظ
تنهایی من شاید، از نوع نادرش باشد. تنهایی من پُرصداست؛ پچپچ فکر دارد، زوزهی باد هم. آوای دلتنگی هم که غوغا میکند. همهاش به کنار، ملودی دوستداشتنیام را بگو، که وقتی اوج میگیرد، اشک هم عنان از کف میدهد و صدای چکهچکهاش سر به آسمان میساید. همیشه میگفتی که من متفاوت از دیگرانت بودم. آری! دیگر باورم شده اینچنین دلتنگیها را فقط من تاب میآورم و بس.
۹۱/۰۶/۱۲