آرشیو

دلم هوای عاشقانه‌هایی را به سر دارد که رنگِ پاییز دارند، بوی رفتن...! دلم برای شیطنت‌های بارانی تنگ است. و آدم‌برفی‌های نیمه‌عمر، که زود می‌آمدند و چه زودتر، سفر می‌کردند.  بعدنوشت: ادامه دارد... اصلن یادم نبود! ۲۶ تیر، تولدِ این بومِ سفید بود(دل‌گفته‌های تنهایی)، که با خط‌خطی‌های من گاهی سیاه شد، گاهی سبز، گاهی صورتی و یا حتی، یک نارنجیِ جیغ :)  + به سعیده (واژه‌های خیس) گفتم: من ادامه‌دهنده‌ی بهتریم، استارترِ متن بودن خیلی سخته. ولی تشویقم کرد که خودم شروع کنم، که بنویسم، که واسه دل‎گفته‎هام یه آدرس داشته باشم و من، یه‌سال پیش، ۲۶ تیر، اینجا رو ساختم و چقدر خوشحالم حالا، که یه نشونی دارم که به نام من و دل‎گفته‎هام ثبت شده. سعیده، بازم مرسی... که همراهیم کردی، که انگیزه دادی واسه دوباره نوشتن، دوباره گفتن بعد از هفت سال. حالا که ۱۲ ماه گذشته، منم و یه وبلاگ و کلی آشنای رفیق که همشون از تبار شعرند، از تبار احساس و این خیلی دوست‌داشتنیه. از همتون ممنونم به خاطر همراهی‌های دلانه‎تون. چه رفقای با آدرس، چه دوستای بی‎آدرس، چه اونایی که اولش بودن و حالا نیستن... همه. امیدوارم این واژه‌چینی‌ها ادامه‌دار باشه و بودنِ دوست‌داشتنیتون ادامه‌دارتر. دوستون دارم :)