گرامافون 2

about today - the national

(موسیقی فیلم Warrior - 2011 film) 

"About Today"

Today you were far away

and I didn't ask you why

What could I say

I was far away

You just walked away

and I just watched you

What could I say

How close am I to losing you

Tonight you just close your eyes

and I just watch you

slip away

How close am I to losing you

Hey, are you awake

Yeah I'm right here

Well can I ask you about today

How close am I to losing you

How close am I to losing.

خواب‌ها...!

خیلی از اتفاقاتی که نمی‌تونیم توی واقعیت رقمشون بزنیم، توی خواب‌هامون رخ می‌دن. حرفایی که هیچ‌وقت نتونستیم به زبون بیاریم، جاهایی که نتونستیم بریم، آدمایی که باهاشون قرابت و آشنایی نداشتیم اما لحظه‌های شیرین یا تلخی رو توی خواب‌هامون باهاشون گذروندیم... همه‌ی اینا به اضافه‌ی میزان باورِ ما به خواب و رویا دیدن، تعبیرش و صادقانه بودنِ این رویا‌ها، می‌تونه ما رو به یه تصویر از گذشته یا آینده‌مون برسونه. زندگیِ دیگه‌ای که می‌تونستیم داشته باشیم اگر که فلان روز، فلان انتخاب رو می‌کردیم. قشنگ نیست؟! اینکه این فرصت به ما داده شده تا آرزوهامون رو توی خواب ببینیم و مزه‌ی شیرینشون رو بچشیم؟ اینکه بهمون اخطار داده بشه که هی، بچه... مراقب باش، حواست جمع باشه که ترس و درد و جنگ، می‌تونه چقدر وحشتناک باشه؟

هر قدر که من دلهره دارم تو صبوری...

هرقدر که من دلهره دارم تو صبوری، من ماهی آزادم و تو تنگ بلوری. مانند صدا آن‌طرف گوشی تلفن، معلومی و پنهانی، نزدیکی و دوری. آه اِی خزر ریخته بر گونه‌ی دنیا! اشکی، که به لب‌های زمین تلخی و شوری. بر شیشه‌ی تنهایی من ریزش باران، چون خوردن انگشت اشاره است به گوری. مغرور به هرگز نرسیدن به تو‌ام، ماه! وقتی که تو را داشته باشم چه غروری؟! "آرش فرزام‌صفت"

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است...

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است، دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است. اکسیر من نه اینکه مرا شعر تازه نیست، من از تو می‌نویسم و این کیمیا کم است. سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست، در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است. تا این غرل شبیه غزل‌های من شود، چیزی شبیه عطر حضور شما کم است. گاهی تو را کنار خود احساس می‌کنم، اما چقدر دل‌خوشی خواب‌ها کم است. خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست، آیا هنوز آمدنت را بها کم است...؟ "محمد علی بهمنی"

شب‌های تا همیشه

چه خوبه که هنوزم "اینجا شب نیست" با "من آن نیَم که حلال از حرام نشناسم، شراب با تو حلال است و آب بی‌تو حرام" شروع می‌شه :) چه خوبه که هنوزم رسمِ غزل‌خونی برجاست و پخش ترانه‌هایی که عزیزن و خاطره ساز... و چه خوب‌تر که اختتامیه‌ی این تا دو نشینی، هنوز هم می‌رسه به "من بودم و دوش آن بت بنده‌نواز، از من همه لابه بود و از وی همه ناز، شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید، شب را چه گنه حدیث ما بود دراز" و صدای محمد علیزاده و خداحافظ همین حالای خواستنیش :)

گرامافون 1

"carey mulligan" - Let No Man Steal Your Thyme

(موسیقی فیلم Far from the Madding Crowd - 2015 film) 

Come all you fair and tender girls

That flourish in your prime

Beware, beware

Keep your garden fair

Let no man steal your thyme. [2] 

For when your thyme it is past and gone

He'll care no more for you

And every place where your thyme was waste

Will all spread o'er with rue. [2] 

The gardener's son was standing by

Three flowers he gave to me

The pink, the blue, and he lilac true

And the red, red rosy tree. [2]

But I refused the red rose bush

And gained the willow tree

That all the world may plainly see

How my love slighted me. [2]

چهارشنبه‌های دوست داشتنی :)

امشب ساعت 00:30، هـــــــــــــــــــــــــــوم... چه فرصتی، چه شبی :) ;) رادیو جوان - برنامه اینجا شب نیست - با اجرای فرزاد حسنیِ جان

قرار بود مرا جاده با تو جور کند!

قرار بود مرا جاده با تو جور کند، نه اینکه از تو مرا لحظه‌لحظه دور کند! تو بی‌من آمده بودی ولی قرار نبود، از این مسیر فقط یک نفر عبور کند. "دچار آبی دریای بیکران"ام و عشق، خدا کند که مرا ماهی صبور کند! نَمی از این همه باران در آسمان تو نیست، مگر به فکر من این ابر‌ها خطور کند! ببین! من از دل تاریک غار تنهایی، گریختم که مرا نور عشق کور کند. بس است هرچه کشیدم! دلم نمی‌خواهد، کتاب خاطره‌ام را کسی قطور کند. دوباره از دل تنگم قطار می‌گذرد، که کوه عشق مرا خالی از غرور کند. قطار می‌گذرد تا هزار خاطره را، بیاورد جلوی چشمم و مرور کند. چقدر جاده حقیر است! شاید آمدنت، من و تو را بیش از اینکه هست دور کند. "آرش فرزام‌صفت"

+ می‌دونین آبروی جاده کی رفت؟! وقتی یکی به یکی گفت: راه باز و جاده دراز...

کفش‌هایم کجاست...؟

کفش‌هایم کجاست؟ می‌خواهم بی‌خبر راهیِ سفر بشوم. مدتی بی‌بهار طی بکنم، دو سه پاییز دربه‌در بشوم. خسته‌ام از تو از خودم از ما، ما، ضمیر بعید زندگی‌ام... دو نفر انفجار جمعیت است، پس چه بهتر که یک نفر بشوم. یک نفر در غبار سرگردان، یک نفر مثل برگ در طوفان، می‌روم گم شوم برای خودم، کم برای تو دردسر بشوم. حرف‌های قشنگ پشت سرم، آرزوهای مادر و پدرم، حیف خیلی از آن شکسته‌ترم، که عصای غم پدر بشوم. پدرم گفت دوستت دارم پس، دعا می‌کنم پدر نشوی! مادرم بیشتر پشیمان که، از خدا خواست من پسر بشوم. داستانی شدم که پایانش، مثل یک عصر جمعه دلگیر است. نیستم در حدود حوصله‌ها، پس صلاح است مختصر بشوم. دور‌ها قبر کوچکی دارم، بی‌اتاق و حیاط‌خلوت نیست. گاه‌گاهی سری بزن نگذار، با تو از این غریبه‌تر بشوم. "مهدی فرجی"

در دایره‌ی قسمت ما نقطه‌ی پرگاریم!

سعی کن با همه‌چیز کنار بیایی! فرار نکن، زمین به شکل احمقانه‌ای گـِـرد است! رسول یونان