آمدنم بهرِ چه بود؟

مترسک‌ها هم خواهند رفت، روزی، که هوا زیادی خوب باشد!

...

می‌دونی چرا سراغی ازت نمی‌گیرم؟ از دلهره‌ی جواب دادن به این سوال، که بپرسی: "خوبی؟" یادته نوشتیم "تو خود منی"؟ دروغ گفتن به خود، پدیده‌ی دردناکی‌ست... +سعیده؟؟

وقت تمام است. برگه‌ها بالا...

من از این ناخودآگاه‌های تکراری می‌ترسم، از این ترس ریشه‌دار هم می‌ترسم. من، این روزها خیلی می‌ترسم! باورش سخت است نه؟ بدیِ قصه این‌جاست که می‌دانم فکرت را، و بدتر می‌شود وقتی خیلی زیاد اشتباهی‌ست، و شاید اشتباه، قضاوت من از توست. گاهی خیال می‌کنم اگر یک روز، کسی پیدا شود و تمام حرف‌های مرا واگوید به تو، چه خواهی کرد؟ به همان اندازه که من تلخ می‌بینمش، تلخ خواهی بود...؟

...

می‌گویند تنهایی، پوست آدم را کلفت می‌کند! می‌گویند عشق، دل آدم را نازک می‌کند! می‌گویند درد، آدم را پیر می‌کند! آدم‌ها خیلی چیزها می‌گویند،‌ و من،‌ امروز، کرگدن دل‌نازکی هستم که پیر شده است... "مهدی صادقی - خیال خام"

...

گاهی آدم می‌ماند بین بودن یا نبودن! به رفتن که فکر می‌کنی، اتفاقی می‌افتد که منصرف می‌شوی! می‌خواهی بمانی، رفتاری می‌بینی که انگار باید بروی! و این بلاتکلیفی، خودش کلی جهنم است... "سیمین دانشور - خیال خام"

...

خیلی سخته پای درد و دلای دوستی بشینی که حُسن‌ختام حرفاش می‌شه یه شعر... "خون می‌رود از دیده در این کنج صبوری، این صبر که من می‌کنم افشردن جان است"