آپارات 7

اگر مخاطب فیلم‌هایی هستید که براساس واقعیت ساخته می‌شوند The Imitation Game می‌تواند پیشنهاد خوبی برایتان باشد. داستان فیلم در خصوص ریاضی‌دانان و نوابغی‌ست که از سوی دولت بریتانیا ماموریت دارند ماشین‌ کد‌نویسی آلمانی‌ها به نام اِنیگما را رمزگشایی کنند و در این بین نقش آلن تورینگ از همه برجسته‌تر است. ماموریتی که اگر به سرانجام برسد می‌تواند نتیجه‌ی جنگ جهانی دوم را به کلی تحت تاثیر قرار دهد. در کنار حساسیت وظیفه‌ای که این دانشمندان به عهده گرفته‌اند، گریزی که داستان به شخصیت‌های اصلی قصه می‌زند و پرده از زندگی خصوصی‌شان برمی‌دارد نیز خالی از لطف نیست. آلن تورینگ؛ به عنوان پدر علم محاسبه‌ی نوین و هوش مصنوعی شناخته شده‌ است و مهم‌ترین جایزه‌ی علمی رایانه به افتخار وی جایزه‌ی تورینگ نام گرفته‌ است.  

تا مسئولیت زندگی را نپذیریم قادر به کنترلش نیستیم.

اغلب به این پروسه‌ی لیست کردن خواسته‌ها و اهداف خندیده‌ام! چون نمی‌توانستم طبق برنامه‌ام پیش بروم فکر می‌کردم کار بیهوده‌ای‌ست و مشکل از من که نه از روش پیشنهادی‌ست. اما طبق آنچه از دیروز تا به الان دیده و خوانده‌ام یک‌جورهایی رأیم برگشت. نوشتنِ خواسته‌هایتان از زندگی کمک می‌کند تا افکارتان شکل بگیرد، انگار تا قبل از آن همه چیز پشت یک مِه پنهان شده باشد؛ با نوشتن و جدی گرفتن قضیه، موضعتان معلوم می‌شود. خیلی چیزها را کنار می‌گذارید و خیلی چیزهای بهتر را جایگزین می‌کنید. بینش بهتری نسبت به خودتان پیدا می‌کنید و این اتفاق خوبی‌ست. بسیار معتقدم باید زمانِ هر چیزی فرابرسد. به یاد آوردن راه‌کارهای درست در موقعیت درست و به‌هنگام. مثل این است که جدول ضرب را در 9 سالگی به سختی یاد بگیری و در 11 سالگی فکر کنی آن همه خون دل خوردن برای 9*8؟! بی‌خیال، ساده‌تر از این هم مگر می‌شود؟ شاید گمان کنید عنوان به محتوا خیلی نمی‌آید اما توی سینوس‌های ذهنی من که خوش نشسته‌ست :) 

نرمال بودن یعنی چه؟

همه‌ی این پیشفرض‌ها درباره‌ی نرمال بودن که در جامعه ایجاد می‌شود در حقیقت وارونه‌سازی تصویر حقیقی انسان بودن و جنب‌و‌جوش داشتن است. به جای همه‌ی این‌ها بپذیریم که نرمال بودن می‌تواند روح سرکش و بدون ضبط‌وربط باشد. بپذیریم که روح انسان‌ها، سرگردان و بی‌قرار است. مجله‌ی مرد روز

گرامافون 12

Thinking Out Loud - Ed Sheeran

When your legs don't work like they used to before

And I can't sweep you off of your feet

Will your mouth still remember the taste of my love

Will your eyes still smile from your cheeks

And darling I will be loving you 'til we're 70

And baby my heart could still fall as hard at 23

And I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways

Maybe just the touch of a hand

Oh me I fall in love with you every single day

And I just wanna tell you I am

So honey now

Take me into your loving arms

Kiss me under the light of a thousand stars

Place your head on my beating heart

I'm thinking out loud

Maybe we found love right where we are

When my hair's all but gone and my memory fades

And the crowds don't remember my name

When my hands don't play the strings the same way, mm

I know you will still love me the same

'Cause honey your soul can never grow old, it's evergreen

Baby your smile's forever in my mind and memory

I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways

Maybe it's all part of a plan

I'll just keep on making the same mistakes

Hoping that you'll understand

But baby now

Take me into your loving arms

Kiss me under the light of a thousand stars

Place your head on my beating heart

I'm thinking out loud

That maybe we found love right where we are, oh

 (Ah la la, la la la, la la la, la la la la) 

So baby now

Take me into your loving arms

Kiss me under the light of a thousand stars

Oh darling, place your head on my beating heart

I'm thinking out loud

That maybe we found love right where we are

Oh maybe we found love right where we are

And we found love right where we are

امروز زندگی را آغاز کن!

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی اگر سفر نکنی، اگر کتابی نخوانی، اگر به اصوات زندگی گوش ندهی، اگر از خودت قدردانی نکنی. به آرامی آغاز به مردن می‌کنی زمانی که خودباوری را در خودت بکشی، وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند. به آرامی آغاز به مردن می‌کنی اگر برده‌ی عادات خود شوی، اگر همیشه از یک راه تکراری بروی، اگر روزمرگی را تغییر ندهی، اگر رنگ‌های متفاوت به تن نکنی، یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی. تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی اگر از شور و حرارت، از احساسات سرکش، و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وامی‌دارند و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند، دوری کنی! تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی اگر هنگامی که با شغلت یا عشقت شاد نیستی آن را عوض نکنی، اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی، اگر ورای رویاها نروی، اگر به خودت اجازه ندهی که حداقل یک‌بار در تمام زندگی‌ات ورای مصلحت‌اندیشی بروی. امروز زندگی را آغاز کن! امروز مخاطره کن! امروز کاری کن! نگذار که به آرامی بمیری! شادی را فراموش نکن! پابلو نرودا - ترجمه‌ی احمد شاملو

صدایمان را بالا نبریم!

وقتی رابطه‌ای تمام می‌شود یا حتی به جای تمام شدن به گند کشیده می‌شود؛ هر وقت خواستید با بی‌احترامی یا با نیش و دشنه حرف بزنید، یادتان بیفتد که با کسی که زمانی دوستش داشته‌اید یا با کسی که حتی فقط زمانی وقتتان را با او گذرانیده‌اید طرف هستید. هرچه کنید مستقیما دارید با شخصیت خودتان می‌کنید! ثبات داشتن، حتی و حداقل و فقط و فقط در ادبیات و لحن و گفتار، چیز خوبی‌ست...! مهدیه لطیفی

این نوشته را امروز خواندم و حس کردم چقدر می‌توانم دوستش داشته باشم. درست است که آدم‌ها با گذشت زمان تغییر می‌کنند و عوض می‌شوند اما فکر می‌کنم همیشه نشانه‌هایی برای شناخت وجود دارد و خیلی وقت‌ها ما به عمد نادیده می‌گیریم‌شان. آن وقت یک روز که دیگر طاقتمان طاق می‌شود چشمانمان را باز می‌کنیم و طرف مقابل را تمام و کمال، با عیب و نقص‌هایش می‌بینیم و دل‌زده می‌شویم. چه خوب است که این‌جور وقت‌ها برای انتخاب‌هایمان و ارزش‌های گذشته‌مان احترام قائل شویم. گرچه خیلی سخت می‌شود قضیه وقتی طرفتان آدم بی‌منطق و حرف‌نادانی‌ست، اما شما به خودتان احترام بگذارید. این از همه چیز واجب‌تر است.  

گرامافون 11

shawn mendes - "Stitches" نامزد ترانه‌های بر‌تر جوانان - 2015

I thought that I'd been hurt before

But no one's ever left me quite this sore

Your words cut deeper than a knife

Now I need someone to breathe me back to life

Got a feeling that I'm going under

But I know that I'll make it out alive

If I quit calling you my lover

Move on

You watch me bleed until I can't breathe

Shaking, falling onto my knees

And now that I'm without your kisses

I'll be needing stitches

Tripping over myself

Aching, begging you to come help

And now that I'm without your kisses

I'll be needing stitches

Just like a moth drawn to a flame

Oh, you lured me in, I couldn't sense the pain

Your bitter heart cold to the touch

Now I'm gonna reap what I sow

I'm left seeing red on my own

Got a feeling that I'm going under

But I know that I'll make it out alive

If I quit calling you my lover

Move on

You watch me bleed until I can't breathe

Shaking, falling onto my knees

And now that I'm without your kisses

I'll be needing stitches

Tripping over myself, 

Aching, begging you to come help

And now that I'm without your kisses

I'll be needing stitches

 [x3:] 

Needle and the thread, 

Gotta get you out of my head

Needle and the thread, 

Gonna wind up dead

Needle and the thread, 

Gotta get you out of my head, get you out of my head

You watch me bleed until I can't breathe

Shaking, falling onto my knees (falling on my knees) 

And now that I'm without your kisses

I'll be needing stitches (and I'll be needing stitches) 

Tripping over myself, 

Aching, begging you to come help (begging, "Baby, please.") 

And now that I'm without your kisses

I'll be needing stitches

 (And now that) 

I'm without your kisses

I'll be needing stitches

 (And now that) 

I'm without your kisses

I'll be needing stitches

فکرهای پشت پرده

شنیده‌اید کسی بگوید دوست دارم بچه‌دار شوم و هرآنچه از من دریغ شده‌ست را به پای فرزندم بریزم؟ و خیلی جمله‌های مشابه ازین دست که برای بچه‌ام چه‌ها که نمی‌کنم، همان کارهایی که برای من نکردند و ... تا چند وقت پیش من هم گاهی فکر می‌کردم حتما یادم بماند دختر/پسرم را فلان جور بار بیاورم! اما از یک جایی به بعد ترسیدم ازین فکرها. انگار که ما فقط برای عقده‌گشایی و رفع کمبودهای خودمان می‌خواهیم بچه‌دار شویم. ترسیدم از روزی که هیچ‌کس فرزندش را به خاطر ذات وجودی خودش نخواهد، بلکه برای چیزی که می‌خواهد از وی بسازد دوستش داشته باشد. انگار یک جورهایی بچه‌های ما قرار است مدل اصلاح شده‌ی ما باشند، ورژن بی‌نقص‌تر، نمونه‌ی برتر...! ترسناک است. از کجا معلوم که ما هم حاصل همین تفکر نباشیم؟! و سوال مهم‌تر، چند نفر از ما از زندگی و خط سیری که داریم راضی هستیم؟ که این طور برای نسل آینده‌مان هم برنامه می‌چینیم؟

آپارات 6

شاید برداشتی شخصی باشد اما گمان می‌کنم دیگران هم به نوعی همین احساس را خواهند داشت؛ احترامی ویژه برای سربازان و رزمنده‌های جنگ، حسی که دیدن این مینی سریال در شما بوجود می‌آورد. Band of Brothers داستانی‌ست که بر اساس واقعیت ساخته شده است، برگرفته از نامه‌ها و دست‌نوشته‌های سربازانی که در جنگ جهانی دوم حضور داشته‌اند. گروهانی که از ابتدای روزهای آموزشی با هم بوده‌اند و در کنار هم جنگیدند تا آن هنگام که خبر آتش‌بس و پایان جنگ به آن‌ها می‌رسد. در خلال روزهای نبرد شاهد رابطه‌ی عمیق این مردان با یکدیگر خواهیم بود، پیوندی قلبی و ناگسستنی. به نقل از شخصیت‌های واقعی داستان "مردان گروهان ایزی حاضر بودند برای یکدیگر بمیرند و بکشند" این سریالِ ده قسمتی، به خوبی واقعیت جنگ را روایت می‌کند؛ ترس‌ها و شجاعت‌ها، خشونت‌ها و مهربانی‌ها، پیروزی و شکست‌ها و بیشتر از هرچیز برادری‌ها را. به تماشایش بنشینید! و همراه شوید با مردانی که رویای صلح و آرامش ِ زمانه‌ی خود را محقق می‌سازند.  

و آن حس غریبی که همیشه با من است

آدم‌ها سه دسته‌اند:  

آن‌هایی که از اول دی ماه زنی تنها هستند در آستانه‌ی فصلی سرد... 

آن‌هایی که سیزده فروردین، همان سیزدهی می‌شوند کز همه عالم به‌دراند... 

و آن‌هایی که از اول پاییز نمی‌دانند با بدن لخت خیابان و غم‌انگیزترین حالت تهران چه کنند...! مجله‌ی هنری ژوان