آرشیو

خلاصه‌ی تمام شاعرانه‌هایی که قرار بود به ظرافت، حکم تقصیر را به گردن دیگری بیاندازد، جمله‌ای تیز و برنده‌ست. من؛ از این هیچ شده، بیزارم. +مجوییدم! که دستان انزوا را تنگ بغل زده‌ام و حرف‌هایم را به گوش باد، نجوا خواهم کرد.