آرشیو

ناامنیِ دنیا، یعنی چمدانی که تمامِ تو را از من خواهد گرفت. که وقتی دربش را چفت کردی و کلید زدی بر قفل، مبادا گفتی به خاطره‌ها...! که مبادا بیرون ریزند و پخش و پلای راهت شوند. ناامنی، حسِ همین روزهایی‌ست که قابِ عکست، شهدی شده‌ست که تلخیِ نگاهم را حل می‌کند به خود.  پ.ن: متاثر از پست "واژه‌های خیس"